สมเด็จวัดระฆัง (พิมพ์ใหญ่) หลังตะกรุด 3 ดอก พิมพ์พระประธานองค์นี้ เป็นพิมพ์เกศจรซุ้มส่วนบริเวณพื้นผนัง จะพบก้อนผงเนื้อเก่าอยู่กระจายหลายจุดที่บริเวณผิวของพื้นผนัง สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นธรรมชาติของความเก่ากว่า๑๐๐ปี ที่ทำให้ผิวพระยุบตัววรรณะออกสีน้ำตาลอ่อนสลับแก่ ด้วยน้ำมันตังอิ้ว ซึ่งเป็นตัวประสานเนื้อพระ ระเหยออกมา ยังพบเห็นคราบแป้งโรยพิมพ์ ซึ่งไม่ผ่านการใช้งานและเนื้อพระสมเด็จฯ องค์นี้ผิวออกเป็นสีก้านมะลิ เพิ่มเสน่ห์กับองค์พระองค์อย่างยิ่ง

ส่วนด้านหลังองค์พระจะพบกับสิ่งล้ำค่า คือตะกรุดทองคำ 3 ดอก ซึ่งแต่ละดอกมีลักษณะใกล้เคียงกันและเป็นการกดลงบนหลังองค์พระองค์พระอย่างสวยงามลงตัว โดยจะมีลักษณะแบนไปตามสภาพการกดลงด้วยไม้ ที่กดลงบนตะกรุดทองคำทั้ง 3 ดอก อย่างมืออาชีพนั้นหมายถึงฝีมือช่างหลวงในวังอย่างแน่นอน หลังการปาดด้านหลังแล้วซึ่งด้านหลังตะกรุด จะเป็นรอยธรรมชาติที่เห็นเป็นหลุมเป็นบ่อ หรือ รอยยุบตัวซึ่งเกิดจากการปาด และมวลสารที่เป็นก้อนร่อนออกพร้อมเนื้อมวลสารที่โพล่ขึ้นมา ส่วนบริเวณด้านข้างก็พบการยุบตัวเป็นธรรมชาติได้อย่างลงตัว และสีสันวรรณะทั้งด้านหน้าและด้านหลังขององค์ พระก็ลักษณะสีอ่อนแก่ทั้งองค์

ทองคำเชื่อถือกันว่าบุคคลใดมีทองในพิธีปลุกเสกติดตัวอยู่ จะเกิดสิริมงคล ป้องกันภัยอันตรายเสนียดจัญไรและภัยทั้งปวง อุดมด้วยโภคทรัพย์ ซึ่งตะกรุดทองคำเหล่านี้ก็สามารถบอกได้ถึงความเก่าแก่ที่เป็นธรรมชาติของพระที่สวยสมบูรณ์ ซึ่งยังไม่ผ่านการใช้ เพราะด้วยสภาพที่ยังคม ชัด ลึก ฟอร์ม ถูกต้องตามมาตรฐานสากล และถ้าถูกนำมาบูชาขึ้นคอแล้วเนื้อพระจะหนึกนู่มกว่าที่เห็น ด้วยฝืมืออันสวนงามยอดยิ่งนี้ขอยกให้ยอดผีมือการแกะพิมพ์ชั้นบรมครูของหลวงวิจารณ์เจียรนัย(เฮง)โดยแท้ เมื่อได้เห็นพระสมเด็จฯองค์นี้ในรูปแบบที่มีศิลปะฐานพิมพ์ ทรงซุ้มทราบทันทีว่าเป็นช่างแกะพิมพ์ฝีมือชั้นบรมครูในยูุค ร.๔ ยุคสุดท้ายรุ่นสุดท้ายของสมเด็จพุฒาจารย์โตแห่งแผ่นดินสยาม

พระสมเด็จฯ ชุดนี้ ได้จัดทำขึ้นเป็นพิเศษ มีจำนวนน้อย (เป็นพิมพ์นำฤกษ์) เพื่อแจกจ่ายให้กับเจ้านายและข้าราชการชั้นสุด ก่อนที่จะทำรุ่นปกติทั่วไป (ที่ด้านหลังไม้มีตะกรุด) ในปัจจุบันพระสมเด็จฯ ชุดนี้หายมาก

340-4-154xx-x